piątek, 4 lipca 2025

Przyskrzynić lato!

 No bo z wakacjami to jest tak, że mam je tylko w piątek zakończenia roku, później już tylko się kończą. Nie, nie przekonujcie mnie, znam ja te wasze układy słoneczne!
Szkolny galopek końcówkowy sprawił, że mię się ziewać chciało i kolejne dwa dni poapelowe spędziłam na spaniu z książką. Dzięki temu, ze mamy w szkole remont na wskroś (Stricte, bo windę robią) nie musiałam latać do szkoły po zakończeniu roku. Później trochę wstałam, trochę się otrzepałam, a wtedy domostwo jęknęło i osiadło. Zatem chcąc nie chcąc, trzeba było domostwo na duchu podnieść, a to skrzynie kwiatowe bejcować, a to jakieś okno przemyć, a to to, a to sio. A deszczu ani widu ani słychu, ślimaków też nie słychu, za to widu, więc toczyłam ciężkie działa, trudno, jako biolog rozumiem system i one wychodzą!

Nazbierało się trochę do popatrzenia, to tak szybko wam pokażę, bo paluszki zastygły w kształt sprawozdań, a zaraz jadę poszwendać się po Kazachstanie, więc odstąpię od internetów na trzy tygodnie, a wszak obiecałam sobie co czas jakiś przećwiczyć sztuczki literkowe, więc zrobię to teraz. zamknę oczy i zrobię. Więc jakby co głupiego, pamiętajcie, że z zamkniętymi pisałam oczami.

Trzy książki Holly Black, tej od Kronik Spiderwick. Poprawnie pisane fantasy, czytajne jak najbardziej.  Księga Nocy to taki miszmasz wpływów Murakamiego i Andersena zmieszane w stylu starych filmów o prywatnych detektywach (to z aury) i z Billym Oceanem w spódnicy.
Klątwiarze (tłum. S.Kroszczyński i Z.Byczek) to dość fajne studium żywota człowieka nastoletniego dla nastolatków właśnie. Świat, w którym rękawiczki są niezbędnym wyposażeniem obywateli, ponieważ dotknięcie dłoni może skutkować aplikacją klątwy.
I Las na granicy światów, nie wiedzieć czemu dwa razy nabyty, to dość smaczna  wersja Króla Olch dla młodszych nastolatków. 

Oczywiście kolejne tomy komiksów, Studia Tańca (Crip i Beka) oraz Ptysia i Billa (Jeana Roby) polecam ręcyma i nogyma, ale już o nich pisałam więc tylko przypominam.

Bardzo ładnie narysowana Łauma, Karola Kalinowskiego, to trochę czerpiąca ze swady Luka Pearsona w  Hildzie, historia wplątująca słowiańskie moce i bóstwa w ramki komiksu. Zdradzę, że zaraz na początku tata Dorotki staje się mordercą członka rodziny i to uruchamia łańcuch niebezpiecznych, ale i fascynujących wydarzeń. Nieodparte wrażenie Rożka i Drewniaka (z Hildy) wywołują we mnie Kurke i Ajtwar, ale już tak właśnie jest z temi ludowościami, że niby zagranico inacy, a tak samo. Zdecydowanie polecam.

Kolejny komiks Neila Gaimana (trudno i tak wielbię jego twórczość) i Marka Buckinghama - Miracleman Złota Era (t.2)  to już kompletnie inna parafia. Jest jak zawsze u Neila mrocznie, onirycznie, nieco schizofrenicznie. Wspaniałe zmiany rysunków związane z kolejnymi szkatułkami historii. Mamy tu bóstwo/herosa, które w pierwszym tomie "uzdrowiło świat" i w tomie 2 świat ten opowiadany jest przez jego mieszkańców patrzących na nowego boga, kochających go i mających wątpliwości. Nawet jeśli nie jest się wielbicielem Gaimana, warto zobaczyć ten komiks na ten przykład w bibliotece.

Branżowo przeczytałam taką książeczkę, którą chciałam wziąć do biblioteczki klasowej dla moich nastolatków, ale jednak nie, kulturowo trzeba być trochę do niej przygotowanym, choć teoretycznie zawiera nieco sztampowe truizmy. Kim Suhyun, Bądź tylko sobą (przekład Ewa Pater-Podgórna)

Cuda nad Rospudą polecam miłośnikom bajek, podań, legend, baśni, bo to prześliczna wizytówka projektu etnograficznego z Podlasia i Suwalszczyzny. Znana nam ze swoich przesympatycznych skarpetek Justyna Bednarek przedstawiła lekko unowocześnione na potrzeby młodszego czytelnika, ale nie pozbawione ludowej barwiczki, wybrane opowieści ośmiu kultur współżyjących na tych terenach. Opowieści zilustrował Maciej Szymanowicz, zostały też opatrzone stosownymi , a nie budzącymi popłochu objaśnieniami trudnych słów.  Ponadto mamy tam kody QR pozwalające usłyszęć bajki w oryginale, opowiedziane przez tamtejszych ludzi. Fajna rzecz.

No i przepiękny komiks Milo Manary i Umberto Eco. Imię róży, matkoboskojasnoniebiesko, jak on jest świetnie narysowany, jak jest wspaniale zaplanowany, jak on jest ach! Czekam na drugi tom.


I na razie tyle wam zostawiam do popatrzenia, jeszcze szczodrą ręką dorzucę zdjęcia gagatków, co to mnie we bożocielny czas nawiedzili. Wtedy to odkleiłam się od rzeczywistości i zamiast myśleć o tabelkach i świadectwach, spędziłam czas na dzikich chichotach, grach planszowych, wytwarzaniu jedzenia, śpiewach, opowieściach i innych erudycjach. Jedne wyjeżdżali, drugie przyjeżdżali.  A ło



1 komentarz:

  1. towarzystwo bardzo ciekawe, ale i warunki masz piękne dla takiego towarzystwa :-)
    No za polecajki dziękuje, natomiast harców na Wschodzie nieodmiennie zazdroszczę, trzeba mieć towarzystwo do takich wypraw...Baw sie dobrze.

    OdpowiedzUsuń