post o niczym

 jedne rzeczy zaczynają być przyjazne, inne się sypią. właśnie wyjęłam gorący i pachnący orzechami pszenno-żytni chleb, a za wschodnią granicą kłębi się i pomrukuje burza. cieszę się z dzisiejszego wieczoru w kręgu światła lampy i strasznie boję się wojny. nie oglądam telewizji, nie słucham, nie czytam o wojnie, ale rzeczy dolatują jak ponure ptaki. mama czuje się trochę lepiej, ciocia niedobrze, stonka się rozmnaża, kolejna bliska osoba odeszła. 

koło się kręci miele radość, strach, nadzieję i zwątpienie. boję się wojny

*

w ramach samodyscyplinowania się i prób narzucenia sobie działań niezwiązanych z zainteresowaniami (zainteresowania to np emerytura, próżnowanie, walanie się po podłodze) wydrukowałam (po raz kolejny) info o kolejnym konkursie poetyckim. info leży w drukarce, jako warstwa pierwotna sedymentacyjna, właśnie na nie patrzę i myślę - po co ja się oszukuję!

i marnuję papier w drukarce.

i tusz

i tusz!