joanna d'arc

błogosławione przekleństwo, czy może raczej przeklęte błogosławieństwo większego rozmiaru biusthalterowskiej miseczki pchnęło mię dzisiaj do sklepu z mydłem bydłem i powidłem oraz bielizną na każdą kieszeń, czyli na moją idealnie. 

z interesem w mieście bawiąc przy i z okazji zmyśliłam sobie dokonać rewitalizacji, repasacji i renowacji zabytkowej mej konfekcji podwierzchniej na wypadek śmierci, ataku pogotowia, czy po prostu przygodnego seksu, bo marzyć jest rzeczą ludzką, a przywilejem bogów marzenia te spełniać na sposób i formułę bogom się podobającą, mniej zaś marzycielom.

zatem oddając bogom ducha a wino marzeniom, wkroczyłam dumnym i szumnym krokiem w  wyżej wzmiankowany przybytek obfitości wszelakiej  i dokonałam inspekcji półek, koszyków oraz haczyków. 

dokonawszy remanentu wzrokowo-manualnego zyskałam doświadczenie następujące::

w sprzedaży niskobudżetowej dla pań z cycem większym niż standardowy pagórek dostępne są prześlicznej maści półpancerze oraz napierśniki przeciw broni siecznej, palnej, masowego rażenia oraz ogniotrwałe  dubeltowe puklerze bojowe zdobne wzorkiem, cyzelowane przez najlepszych chińskich płatnerzy, wykończone, a nawet wykańczające wroga kwasoodporną koronką, co ma dodatkową zaletę gdyż z powodu sięgania pod szyję, chroni przed poderżnięciem gardła i bakcylem anginy. 

otrzymałam potężny cios emocjonalno-balistyczny i coś we mnie załkało podczas gdy drugie coś siedzące po przeciwnej stronie, rzuciło się na glebę i ryjąc nosem w korze mózgowej zarykiwało się ze śmiechu. wizja mnie ubranej jak walkiria strzelając z bata i krzycząc "iha!" przekłusowała  przez całą długość mojego mózgu, omyłkowo biorąc bruzdy kresomózgowia za tor wielkiej pardubickiej. tymczasem drugie coś wyło kopiąc nogami, histeryzowało w ciele migdałowatym i niczym nie dawało się udobruchać. pokazałam obu cosiom jeszcze kilka przybytków z bardzo podobnym asortymentem i nie powiem, walkirii podobał się desus w elektryzującym fioleciku, ale wewnętrzna płaksa-estetka histeryzowała aż do księgarni. obie dały się ugłaskać dopiero nowym Sapkowskim, całościowo wydanym Ziemiomorzem Le Guin, Ulissesem i nowym arturiańskim  Tolkienem. trudno, pozostał po nim tylko bez.